Als ik vandaag beneden kom met mijn gespierde benen in een strakke outfit, moet Anneke, Marian's vriendin, zoals altijd opmerken dat ik zulke mooi gespierde benen heb. Wim daarentegen vind dat ik op een tuimelaar lijk, en nu ook al op een bad eendje. Ik kan er om lachen, en ik ga met goede moed naar De Woude voor een rit. Wim wil even langs de opticien in Castricum, voor een aanpassing aan zijn ene glas in de fietsbril. Het kan gemaakt worden middels een opplak lensje. We gaan bij Kijkuit de duinen in. Er zijn nogal wat wandelaars en fietsers op pad. Niet ver van de oversteek van de Zeeweg zie ik een vrouw op een step aankomen. Ze stopt bij onze Questen, waarvan ze de mijne herkent aan de naam Rees Kees. Ze vraagt aan mij of ik haar ook herken. Het is een van de race-fietsers die we in Huisduinen tegen kwamen in een bruin cafe. Ze is in training voor de Step Elf Stedentocht. Met Pinksteren gaat ze 's nachts al van start op de step, om daarna de 240 km ook nog eens de tocht op de racefiets af te leggen. Als ik het goed begrepen heb. Je moet er maar zin in hebben op een racefiets :-). Daarvoor hebben we Schotse Blackface schapen proberen te fotograferen, maar deze wilde beesten gingen zelfs voor Wim op de loop. Wim heeft er zin in, en neemt de kop op mijn favoriete terrein. Ik moet flink werken om bij te blijven. Ik voel zelf mijn hartslag omhoog gaan. De snelheid is soms 40 km en meer, en in de bochten even vaart minderen omdat het er glad is. Prachtige omgeving. Ik hoor Wim zeggen dat het tijd is om weer eens richting De Woude te gaan. Ik neem de Schoorlse Zeeweg, en bij Schoorldam langs het kanaal naar Alkmaar. Snel de stad door en bij Ranzijn nemen we weer afscheid, na weer een prachtige rit met als beloning het zien van mooie schapen in een ruige omgeving, en een mooie sportieve vrouw Esther met th op een lelijke step. 95 km gereden. Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten