Hoop deed mijn iPhone leven

Voor deze bijzondere gelegenheid leen ik de blog van Kees voor een verhaaltje, want:

Op 24 augustus 2011 heb ik jammerlijk mijn iPhone laten verdrinken. Dit tijdens een spontane duik in het bosmeertje vlakbij Clairey in de Vogezen.

Ik heb de telefoon direct op het droge (lees: rotsen) gegooid toen ik het merkte waarbij hij toch zeker ook nog een hersenverknettering op heeft moeten lopen... arme telefoon.

Thuis gekomen heb ik één keer geprobeerd om de telefoon op te laden, het appeltje verscheen!
Wow, ik blij! Daarna kwamen in luttele seconden alle foto's, adressen, agenda gegevens voorbij...
En dat was het dan: dood.
Ik heb de telefoon maar weggelegd. Af en toe, als ik hem zag liggen dacht ik aan de foto's die ik tijdens deze reis had gemaakt, en waar ik niet meer bij kon... maar stiekem ook: "Dit kan toch niet waar zijn!"

De tijd verstrijkt, het wordt 2012, de iPhone ligt er nog.

Twee weken geleden heb ik hem vol goede moed aan de levenslijn gelegd. En ja hoor: een appeltje.
Eenmaal opgeladen blijken alle gegevens er nog in te zitten (ja logisch) maar ik kan er ook bij!
Gauw aan de computer gekoppeld en mijn foto's veilig gesteld.
Simkaart in de telefoon, maar helaas... bellen wil ie niet.
Ik durf nog niks met updates, eerst maar eens kijken hoe ie zich houdt.
Agenda en adressenbestand zijn gesynchroniseerd, dat is al heel wat. Internet lukt, ook zonder simkaart.
Lachen, ik krijg steeds meer terug; ik word overmoedig en ga nu alle updates binnen halen.
Ik laat de allernieuwste gegevens erin zetten, en als ik dan mijn telefoon bekijk na installatie, heeft deze zelfs het bekende schermpje met de druppels, hoe toepasselijk!

Dan zet ik muziek in de iPhone om hem zo nog via de aux verbinding te kunnen gebruiken in de auto.
Als alle muziek er in staat, haal ik er toch nog maar eens een simkaartje bij.
En geloof het of niet, ik kan bellen!!!

De moraal van dit verhaal:
Tijd heelt alle wonden, zelfs die van een verdronken Iphone.
Of zou er zoiets bestaan als een soort van telefoon-reïncarnatie, maar dan omgekeerd?
Geen oude geest in een nieuw lichaam maar een nieuwe geest in een oud toestel?

Hoe dan ook: mijn telefoon is nieuw leven ingeblazen.
Apple: Sterk Merk!

groets,
Marian van Hattem

P.s.
Pé bedankt nog voor het lenen van de foto!

08-12-2012 Naar de Warme Bakker

De zon schijnt, en het is -0,5 graden. Ik wil mijn rondje Oterleek maken. Bivakmuts op, handschoenen aan en rijden maar. De wegen hier in Heerhugowaard zijn goed de berijden. Dat is niet zo verwonderlijk, want Heerhugowaard wil fietsstad van het jaar worden. Ik zie een pekelauto het fietspad langs de Middenweg oprijden. Er wordt alles aan gedaan om de wegen schoon te krijgen. Als ik op de Middenweg ben, zie ik dat er grote stukken ijs en sneeuw, bij het eerste zuchtje wind uit de populieren vallen, en op het wegdek knallen. Dat beloofd nog wat ! Als ik aan het einde ben, is er een stuk met een knal op de voorkant van de Quest gevallen. Eenmaal buiten de gemeente grens ligt er nog flink wat opgevroren sneeuw en ijs op de weg. Met de Geax Tattoo  26 " 58-559 en de Geax Tattoo Street 20 " 50-406 onder de Quest, is het comfortabel door fietsen. Het ronde profiel van de banden, en de goede grip laten de Quest mooi rechtdoor gaan. Wordt vervolgd...