06-12-2009 Duirit en een 'héél agressieve mede-weggebruiker

Om 8.30 uur is Sebastiaan hier voor een gezamelijke zondagmorgen rit. Ik heb de Mango voor Juf Katje al buiten gezet, de banden op spanning gebracht, en een briefje achtergelaten met de tekst: " Lieve Juf Katje. Ga maar lekker alléén fietsen, zittend onder je dakje, en zet de fiets maar weer achter neer, en doe de poort op slot . Kusje Kees " Als wij gaan is het droog. er staat een stevige wind uit het zuiden, dus we gaan eerst die kant uit. Bij Castricum gaan we de duinen in, en met de wind mee gaat het tempo omhoog. Ondanks dat het nu regent zijn er flink wat wandelaars en fietsers op pad. In de Boswachterij Schoorl komen we midden tussen de mountain- bikers terecht. Sebastiaan meet zijn krachten met een paar leeftijdgenoten. Ze kunnen hem zelf in de klim niet bijhouden. Ik hou me koest, mijn tijd komt nog wel op het volgende traject. De bikers worden door verkeersregelaars hun eigen parcours opgestuurt, dus wij krijgen vrijbaan. Martje heeft net laten weten dat ze op haar lage ligger een stuk gaat fietsen. Ja dit is weer voor " echte mannen " Nu gaat ReesKees op kop. Oppassen ! want het is erg nat en glibberig. De Quest blijft in het juiste spoor, en we kruisen nog een keer de bikers, en bij Hargen is er koffie. Marian staat er met de camper, en het is even goed toeven in de warmte. Op de parkeerplaats zie ik in het voorbij rijden Igmar de roeifietser. Even zwaaien. Nu nog even binnendijks, langs het water, dus naar Petten. Op de terugweg wil Sebastiaan het windscherm wel even uitproberen. Dinsdag krijg ik het pas terug, na een uitgebreide testrit, ook in het donker. Zijn eerste reactie is veelbelovend: " Rijden we nu pal tegen de wind in, ik merk er niets van " We fietsen terug door de Putten, en de weilanden naar Schoorldam. Bij Alkmaar, langs het kanaal, rijdt op het fietspad een man, met achter zich een Burley met een kind. Sebastiaan haalt hem héél behoedzaam in. Er blijft nauwelijks ruimte over , omdat de man niet van plan is om maar één centimeter naar rechts te gaan, terwijl er nog genoeg ruimte is. Ik moet er ook nog langs. Zijn vrouw, die achter hem fietst, roept manlief toe dat er nog een aankomt. Ik ben gewaarschuwd, ik toeter twee maal, en ga er voorzichtig langs. De man kijkt om en zonder enige waarschuwing trapt hij naar de Quest. Boink !! Ik stap uit om te zien of er schade is aan de voorkant. De regen heeft ervoor gezorgd dat zijn schoen weggleed. Toch wel even schrikken van zo'n opgefokte vader. In de consternatie heb ik mijn schuimkap late liggen. Een alleraardigste biker kom hem nabrengen. Sebastiaan heeft van het hele voorval niets gemerkt. Nog even een stuk door Alkmaar, en bij Ranzijn zeggen we elkaar gedag. Een mooie rit in wind, regen en even de zon. 90 km gereden. Wordt vervolgd...