25-01-2009 Toch nog naar Volendam.

Gisteren stuurde ik Wim een email, met de vraag om alsnog Hoorn-Volendam te gaan rijden, over land welteverstaan. Ons "Quest op ijs" avontuur houdt de gemoederen nog steeds bezig. Al snel komt het bericht binnen dat er gefietst kan worden, want er moeten dringende redenen zijn voor Wim om niet mee te gaan. Om 10.00 uur sta ik te popelen om in de Quest te stappen. Het heeft gevroren, er is overal gestrooid. Opletten dus.

Bij de pont van de Woude aangekomen moet ik op de bel drukken om de pontbaas te laten weten dat ik overgezet wil worden. Dit heb ik nog niet eerder meegemaakt. Even bijpraten, twee maal koffie en rijden maar. Via Graftdijk langs het kanaal, waar we de slingerende Westdijk nemen tot aan Schermerhorn. Dwars door de Beeemster gaan we naar Oudendijk, maar daar is de weg afgesloten. Een rij van zeker tachtig jaar oude populieren wordt geveld om plaats te maken voor jonge aanplant. Dan maar richting Beets. Met aangepaste snelheid rijden we door dit mooie lintdorp. Door de Beetskogerpolder naar Oosthuizen en voor de koffie met warm appelgebak gaan we naar de Breek in Eterheim waar ik zelf wel vaker op zondag even neerstrijk. De gasten daar tonen veel belangstelling voor de knipperende voetverwarmingselementen van Wim, en krijgen dus uitgebreid tekst en uitleg en een demonstratie van de afstandsbediening. Na een half uurtje pauze gaan we verder richting Warder, Edam en Volendam. Op de Dijk gaat Wim even bij een juwelier naar een bloedkoralen ketting kijken die vrouwlief graag wil hebben. Ik houd de wacht bij de Questen.

Ik ben nog maar net uitgestapt, en vanuit het niets staan er ineens twee charmante Chinese meisjes naast me met de vraag -in hun beste Engels- "Can i take picture from you?" Zoiets kun je toch niet weigeren. "That's one euro" zeg ik, en ze beginnen te giechelen. Wim zet de twee ook op de foto, ook voor one euro, dus we staan weer quite. Snel door naar Katwoude, Monnickendam en via het nieuw geasfalteerde fietspad langs de Purmer EE richting Purmerend. We moeten nog wel even langs twee wat oudere wielrenners, waarvan er één, zoals later blijkt, doof lijkt. Wim toetert maar ze gaan niet aan de kant. De één schrikt heftig als Wim dichterbij komt om in te halen. Voor mij geld hetzelfde verhaal. Ik schreeuw de man toe of hij doof is, en hij laat weten dat hij inderdaad doof is. Of hij al dan niet echt doof is laten we in het midden, hij is in ieder geval -net als een aantal paarden- niet verkeersveilig!

Ik ga voorop rijden om Purmerend uit te komen. Ik mis een afslag en met een klein eindje omrijden komen we bij het kanaal, waar de snelheid omhoog gaat, en de Woude snel in zicht komt. Even verslag doen, koffie en op huis aan met de wind in de rug en in de hoogste versnelling. Thuis aangekomen word ik blij verrast met kleinzoon Vinny, die ik bij me neem in de Quest. Het was weer een prachtige rit en ik gloei nog na van de hele dag wind en zon.

Je zou het niet verzinnen, maar ik heb precies 111,11 km gereden.

Wordt vervolgd...