We zijn ferry nog niet op in Stanrear of we zien de rederij medewerkers en de douane vreemd opkijken als ze ons zien aankomen. " Never seen such a vehicles " hoor ik er een zeggen. We zijn dan ook de eerste Questrijders die naar het eiland afreizen. Meteen in Belfast zijn we een bezienswaardigheid en dat blijft zo de hele rit door Ierland. Gillende vrouwen, handtastelijke kinderen, en vooral in de dorpen en stadjes weten ze niet wat er voorbij flitst. Daar waar men mee bezig is kan wachten, eerst de hele familie naar buiten roepen, die dan nog net mijn achterkant voorbij zien gaan. Duizenden foto's zijn er in alle standen, en vanuit allerlei voertuigen gemaakt, door jong en oud. Als ik 1 euro vraag voor 'n gemaakte foto, krijg ik die meteen. Of we voor " charity " rijden is dan ook de veel gestelde vraag. Ergens vlak voor Bandon staat er in eens een fotograaf in de berm en wil alles van ons weten en we moeten op een drukke weg voor hem pozeren. Naar later blijkt, is het een lid van een kerkgenootschap die in ons nieuwe volgelingen ziet, om de boodschap met onze opvallende fietsen uit te dragen. We kunnen zelfs in hun kerk overnachten. De Questen komen voor het altaar te staan. Als ik informeer waar we ergens kunnen eten, blijkt later dat we bij de voorganger thuis zijn uitgenodigd. Brood met daarop boter en warme patat is daar een lekkernij. Er wordt voor ons gebeden, en een veilige reis afgesmeekt. We are blessed ! De Ieren zijn een zeer gastvrij volk, humor vol, gul en vooral de wat rijpere vrouwen vinden onze Questen en inhoud zeer opwindend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten