27-09-2009 Borkum - Groningen - Onstwedde

Om 6.30 uur appel. De I Phone van Wim speelt een herkenbaar marimba deuntje. Ik ben als eerste in de kleren. en de anderen volgen snel. Om 7.00 uur moet er ontbeten worden en de boot wacht op niemand. Nou wij met ze'n allen moeten wel een uur wachten voor we aan boord kunnen gaan. Wim had nog een uur langer kunnen slapen ! Er staan heel wat auto's, campers en zelf een dubbele vrachtwagencombinatie. De DuoQuest gaat alvast op een aanhangwagen, want je kunt noot weten. De Muis sluit als laatste aan. Op de camping heeft ze haar tweede stel kleren gewassen, maar deze nog wat nat weer over haar romige lijf aangetrokken, zoals Wim dat zo mooi kan zeggen. Ze staat te koukleumen, en klappertandt. Als laatste gaat de groep Velomobielen aan boord, en de belader kent zijn werk. Auf nie mals wiedersehen, is mijn conclusie. Op de boot is er koffie mit Torte, en er zijn er zelfs die weer gaan ontbijten. We gaan wel als eerste van boord, en we gaan naar Groningen. Er is bandenpech, maar er wordt op niemand gewacht. Al snel ontstaan er twee groepen. Wim laat weer even iemand in de stilste Quest rijden, en klimt zelf in de Strade, en stelt weer vast dat daar als eerste een betere zitmat in gelegt moet worden. Hij stoot ook nog even zijn linker achillespees aan de een Flintstonegat, Auw, auw !! De Muis blijft ook weer een achter. Ik bel haar als ik al voor de Ligfietsgarage Groningen sta, en loods haar binnen. Er is koffie, oudewijvenkoek en Ymte voert nog even een reparatie uit aan een veerpoot. Sunrijder Frank vervangt twee smalle Moiree's voor bredere, en zal daar zeker veel kilometers met minder inspanning mee afleggen. Onze Wim en ik wacht nog een rit naar zoon Maarten en lief Petra in Onstwedde. Als de groepen richting Dronten en Noord Holland zijn vertrokken gaan ook wij rijden. We nemen twee duitsers mee, die nog honderden kilometers moeten rijden. Ik neem een enkele keer de verkeerde afslag, en bij Veendan fietsen we nog met ons tweeën. Wim vraagt een keer de weg, en door het weidse landschap is het heerlijk fietsen. Om 16.00 uur zijn we op onze eindbestemming. Maarten en Petra zijn blij ons te zien, en Marian heeft de rijst al gekookt en kan nagaren in het dekbed. Ik laat Wim samen met Maarten de vesting Bourtange zien, vlak bij de duitse grens. Wim heeft enige last van zijn blessure, maar al snel zitten we op een terras met eem glas port. Na het eten zitten we nog uren bij het houtvuur, en als de slaap komt is het bedtijd. 92 km gereden. Wordt vervolgd...