Om 8.45 uur vertrek ik richting Avenhorn, waar ik met Wim heb afgesproken. Het sneeuwt licht,en de straten zijn wit. Opletten dus, en niet te hard door de bocht. Wim heeft zijn eerste lekke band al gehad,en een knaller bij het oppompen van de band. Om 9.40 uur gaan we richting Hoorn, waar het fietspad langs de Schellingkhouterdijk net opgebroken wordt. Ik overzie de situatie niet meteen en moet omkeren, Wim is al meteen op de rijweg gaan fietsen. Op de Zijlweg, aan het begin van de dijk is er koffie met appelgebak. De rit over de dijk verloopt voorspoedig tot ook ik een lekke voorband krijg, die snel vervangen is en we rijden non-stop door naar Dronten, waar Wim de afsteek nu haast blindelings kan rijden. Om 12.30 uur zijn we bij Velomobiel, waar de mannen aan het lunchen zijn. Wij eten ook ons brood, en Wim heeft zelfs een 'fruit'bakje mee gekregen van zijn liefhebbende Marian. Theo begint al snel te sleutelen. Als eerste de voorderailleur monteren en afstellen. Dan is het achterwiel aan de beurt. Alweer is de borgmoer los geraakt. Onderweg zwabberde het acchterwiel in de bocht. "Dat hoort niet" zegt Theo. De naaf komt er gemakkkelijk uit als je weet hoe dat moet. Eerst de moer links van de naaf losdraaien. Alleen zo staat het niet in de verouderde handleiding. Men werkt aan een nieuwe versie. Als Theo de pignon eruit haalt, blijkt dat het wel een standaardexemplaar is. Maar waarom kon ik de twee kleine kransjes 11/12 niet schakelen? De ophanging wordt gedemonteert en een derde lager in het ashuis gedrukt, voor een betere drukverdeling en nog minder speling. Na montage achterwiel zoekt Theo naar de oorzaak van het slechte schakelen van de achterderailleur. Het duurt even maar het euvel wordt gevonden. Het aangelaste oog is niet haaks. Dit luistert heel nauw. Op de milimeter nauwkeurig afgesteld schakelt het prima. Ik maak een testrit en voor het eert ervaar ik hoe het is om de grootste plaat te rijden. Ook Theo rijdt nog een ronde, voor de fijnafstelling. Ondertussen wordt er aan Wim zijn Quest gesleuteld. Ook bij zijn Quest de laatste aanpassing, en de piepende linker remschoen en hendel vervangen. Een uur later dan verwacht ga we om 16.00 uur op huis aan. In Lelystad krijgt Wim een tweede lekke voorband, dus even een verplichte pauze. De volgende stop is Enkhuizen. Ik krijg halverwege een lichte inzinking, en vraag Wim even op kop te gaan rijden. Het is de eentonigheid van dat stuk dat me opbreekt. Als ik eenmmaal Enkhuizen in de verte zie, met de Dromedaris in de schijnwerper, ben ik niet meer te houden. Wim eet zijn laatste twee boterhammen en het laatste stuk moeten we in het donker afleggen. De Inoleds Extreme doen hun werk, al kiest Wim voor eentje die nog meer licht geeft. Hij heeft hem met eigen oog zien branden op een 6 vollts accu. Mijn Marian belt of ze de hutspot al op kan zetten. Bij ons vertrekpunt zeg ik Wim gedag en ben dankbaar dat hij mee was als escorte. Blij ben ik dat ik nu een Quest heb waarbij alles het nu goed doet. Bedankt mannen van Velomobiel voor de goede sevice. 182 km gereden.
Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten