Om half negen belt Wim schermer om te melden dat hij ook aan de escorte deel wil nemen. Een half uur later rijd ik richting Middenmeer. De koffie is door Pé snel gezet. Met Wim was afgesproken dat wij rond een uur of twaalf bij het begin van de dijk Enkhuizen-Leleystad zouden zijn. Om half elf vertrekken wij die kant op, en Pé reed de snelst denkbare route. Even wachten op Wim, en als we compleet zijn gaan we.
Karren maar! Er stond een stevige wind tegen, maar Pé ging als een speer. Pas aan het eind van de dijk ging hij wat langzamer: lekke band... konden wij eindelijk een beetje op adem komen. Na het wisselen van de band weer snel verder richting Dronten. De Wisentweg was aan het einde afgezet, omdat de weg vol kluiten modder lag wegens de oogst. Dus nu moesten we linksom naar Dronten in plaats van rechtdoor, wat voor Pé even schrikken was. Geen nood, Wim wist de weg. Bij Velomobiel aangekomen was het weer een drukte van belang. Theo was vakkundig bezig aan een Alleweder met een defecte hydraulische achterrem(!?) Het kostte wat moeite maar hij wist ook dit probleem weer op te lossen. Hun motto is dan ook:'Gaat het niet linksom dan gaat het wel rechtsom.' Na een half uur werden Matthijs en Ina afgezet door de ouders van Matthijs. Ina zou met de Quest van haar man Niels Vogel terugfietsen, die bij Velomobiel was overgespoten wegens beschadigingen.
O, wat was Matthijs blij met zijn nieuwe Quest!!!
Nu standaard met 'stadslichtleds' en zelfs een mistlamp. Even passen en meten of Matthijs er goed in zat, en dan rijden maar. Het is dan drie uur.
De terugweg via Swifterband. Wel een paar km. om, maar mooie fietspaden. Het bleek dat je via de jachthaven ook vlak voor de dijk uit kunt komen, maar 's avonds zal het toegangshek wel gesloten zijn. In een flink tempo naar Enkhuizen. Na afscheid genomen te hebben van onze medereizigers gingen Wim en ik via Hoorn naar Avenhorn, vandaar ieder alleen verder naar huis. Om 18.45 kwam ik aan bij een ongeruste dochter Suzan, die mij al veel eerder had verwacht. De macaroni en later de taart smaakten me prima. Ik at voor het gemak en de gezelligheid bij Suzan, omdat Marian in Frankrijk zat wegens een werkvakantie. Petje af trouwens voor Ina: toch niet niks om te fietsen in een Quest die niet op jouw maten is afgesteld! De Quest 278 is veilig thuis in West Friesland, Matthijs: 'Veel fietsplezier!'
Het is een mooie rit geweest met zon en een straf windje, einde dag staat er 210 km. meer op de teller dan vanmorgen.
Wordt vervolgd...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten