30- 08 -2011 Naar de Bron van de Maas deel 1

Hier mijn reisverslag van onze rit naar de Bron van de Maas, van 18 t/m 29 augustus in woor en beeld. Het materieel: 5 Questen en 1 Strada. De Quest van Wickie heeft nog de smalle velgen en de kleine remtrommels. Hij heeft dan ook, in de afdaling al snel de remparachutjes overboord gegooid, om veilig beneden te komen. Hij had voor vertrek de Jag-wires remkabels gemonteerd, maar is daar niet zo over te spreken. De remhendel op de trommel is niet sterk genoeg om de remhendel aan het stuur terug te laten schieten. Jan Geel heeft ook kleine trommels, maar heeft weer een langere remhendel op de trommel zitten. Pé Koomen reed met smalle velgen, maar wel met grote remtrommels, en hij heeft de remparachutjes niet een keer gebruikt. Na de eerste dag flink te hebben moeten remmen, piepten de andere dag zijn remmen. Er was van enige verglazing van de remtrommels sprake. Dit piepen ging vanzelf weer over. Zo niet dan had ik er een nieuwe remvoering in gezet. Katinka Fransman in haar mooie Scarabee Strada ging niet zo hard de heuvels en bergen af. Haar snelheid bleef zodoende laag, en kon ze veilig door de dorpjes rijden. Wim, onze "Grote Roerganger " Schermer in zijn carbon Quest was in de klim in het voordeel. Hij hoefde zeker 8 kilo minder naar boven te zeulen. In de afdaling geen remparachute gezien. Wel haalde hij de hoogste snelheid van 87 km p/u. Ik zelf, met mijn spier/vetmassa ben duidelijk niet geboren voor het vele klimwerk. Ik kwam door soepel , vaak in de allerkleinste versnelling, dat is 30 voor en 32 tands achter, te trappen, iets later aan op de top. Door mijn grotere valgewicht was ik in de afdaling in het voordeel. Hoogste snelheid 84 km p/u. Niet vaak de remparachutles gebruikt. In de meeste afdalingen kon ik heel wat kilometers achterstand goedmaken, en ging ik nogal een met zeker 20 km p/u sneller de Strada voorbij. Achter lag de Geax Tattoo op de brede velg, net als bij Jan. Ik ben er prima over te spreken. Snel bij het op gang komen, goede wegligging, snel in de afdaling, en niet een keer lek. Al tijdens de eerste dag waren er lekke banden. Cees had de eerste in Nes aan de Amstel. Hij reed en passant ook boven op een stalen boten aanleg geval, dat verborgen lag in het gras. Gelukkig geen schade aan de Quest. Jan reed achter lek vlak voor Spoordonk, mijn geboortedorp. Zolang we op droog wegdek reden en in de stromende regen kregen we geen lekke banden. Anders werd het op droog dan weer nat wegdek. De F-lites werden dan doorboord door glas, scherpe steentjes en ander scherp spul. Pé heeft vlak voor vertrek rondom nieuwe Swalbe Kojaks gemonteerd en reed niet een keer lek. Een juiste keus, zo is gebleken ! Cees heeft zijn iet wat versleten Kojaks al snel vervangen door de Swalbe Durano's, en deze hard opgepompt, voor nog meer snelheid, maar minder comfort. Wim had vlak voor vertrek nog snel even de brede Swalbe Furious Fred met Race Guard gemonteerd. Ook hij is er goed over te spreken. Deze 57 mm brede 26 " band en zijn 50 mm broertje bik straks als herfst/winter ban in de shop. Naast de lekke banden was er twee keer een aflopende ketting door verkeerd schakelen van Cees. Jan kwam in een zandheuvel terecht omdat hij de controle verloor, door een verkeerd genomen opstaande richel. Pé kon nog net voorkomen dat hij om ging. Ik zelf had op de terugweg een piepend achterwiel. Is het een kapot lager, een gescheurde achterbrug, loopt er iets aan ? In een scherp genomen linkerbocht was het geluid minder. In Dinant ging de Quest op zijn kant. Achterwiel laten zakken. Cees ging op zoek naar de oorzaak. Geen kapot lager, maar wel de borging van de achteras los. Deze twee moeren waren los geraakt na het vele klimmen. Weer vastgezet, en geborgd met roze nagellak van onze lieve Esmee. Het enige wat ik verder nog gedaan heb, is de remkabels wat strakker gezet. Dan blijft de fiets namelijk staan als je er tijdens een klim uit moet om te plassen, wat mij vaak overkwam. Wordt vervolgd....