Vanmorgen met eieren en poolse koek naar De Woude. Bijpraten en na koffie en de afspraak om woensdag het noorden weer eens te gaan verkennen, ga ik weer op huis aan. Op het fietspad, lang de Markervaart zie ik plotseling een grijze M5 Titanium shock proof uit het struweel te voorschijn komen, en ik hoor iemand mij gedag zeggen. Het zijn Jules en Elly, die hier aangemeert liggen, en ze zijn op weg naar de bieb in Amstelveen. Even in de remmen en bijpraten. Als ik vertel dat ik hun namen op de order lijst heb zien staan, vraagt Elly of ze even in mijn Quest mag plaatsnemen. Ze is niet zo groot, maar alles in een Quest kan op maat afgesteld worden. Ze hebben het ook nog even over de geslaagde Poldertocht, en ik vertel ze dat op 12 september de West Friese Omringdijk tocht gereden gaat worden. Zelf gaan ze volgende week op de M5 naar Florentina. Ik ga verder om thuis nog wat te klussen, en om 15.00 uur komt Yvonne met haar Quest langs. Ze moet met twee handen remmen om de fiets te laten stoppen. Na het loshalen van de remkabels merk ik dat de binnenkabel wel erg stroef gaat. Het lijkt wel of de binnenkabels te dik zijn. Ik vervang ze door een setje nieuwe, wat vet op de kabel en met vereende kracht zijn ze na een uurtje sleutelen vervangen en afgesteld. De Muis blij, de bijgaande foto's zeggen genoeg. 38 km gereden.
Wordt vervolgd...
Wordt vervolgd...
2 opmerkingen:
Ik merk ook vaak dat remkabels 'te dik' lijken. Dat heb ik eigenlijk altijd bij die in de lengterichting uit staaldraad gefabriceerde buitenkabels (met kunstof binnenslang).
Die kabels probeer ik dan ook zo veel mogelijk te vermijden (in elk geval bij aanschaf).
Uit de eerste foto concludeer ik dat 'n gebruikte Quest wendbaarder is dan 'n nieuwe?
Een reactie posten