12-05-2009 Tien dagen en France en 3500 km par voiture

Gisteren belde Wim met de boodschap dat Yvonne vandaag, samen met de vorige eigenaar, de Quest voor een hoog nodige servicebeurt naar Velomobiel brengt. Wij gaan haar op de terugweg escorteren. Op de heenweg hebben we een stevige wind tegen, maar na iets meer dan drie uur fietsen, zijn we om 12.45 uur in Dronten. Eerst wordt na grondig onderzoek een tik uit Wim zijn Quest verwijdert, en nieuwe reflectie aangebracht. Bij mijn fiets is de voor en achter derailleur beter afgesteld. Ik schreef al eerder over het TeraCycle kettingwieltje, dat bleef tikken. Theo wist de oorzaak. De twee lagers zitten niet klemvast in de behuizing. Lock-Tide en een uurtje uitharden blijkt de remedie. Een uur later dan verwacht arriveert Yvonne met haar Quest. Bijna iedereen steekt een helpende hand uit om voor sluitingstijd de fiets rijklaar de hebben. Om 18.00 uur gaan we op huis aan. Net buiten Dronten kom ik vast te zitten in een grote groep Vierdaagse wandelaars, die me met moeite doorlaten. Ik moet flink doortrappen om weer aan te haken, want Yvonne gaat als een speer. Aan het begin van de dijk is er voor Wim en mij een patatje en Yvonne verorbert haar zoveelste eierkoek. Yvonne gaat op kop, en weet zelfs tegen de wind in 40 km per uur te halen. Ik moet weer stevig doortrappen, en aan het einde van de dijk vraag ik Yvonne of haar conditie zo goed is of dat het jeugdige overmoed is. Zelf ben ik ietwat verdikt teruggekomen uit Frankrijk. Meer fietsen en minder snaaien moet helpen om wat minder gewicht in de Quest te hoeven vervoeren. En natuurlijk t.z.t. de licht lopende lagers.

180 km. gereden.

Over de vakantie kan ik zeggen dat het heel bijzonder was. Moeders wens om ter ere van haar 85e verjaardag met haar 7 dochters en 4 zonen naar Lourdes te gaan is hierbij in vervulling gegaan. Het Lourdes zag ik helemaal niet zitten, ben als alternatief met Marian en vrienden met de auto erheen gegaan en we hebben er een huisje gehuurd. Was ik in ieder geval vrij om mee te doen wanneer ik wilde en zat ik niet opgesloten in een hotel. Het hele gebeuren was boven verwachting, de stemming zat er dagelijks goed in en er werd stevig ingenomen. Ik heb zelfs de lichtprosessie (weliswaar voor 'ons mam') meegelopen!

Maar om heel eerlijk te zijn was ik eigenlijk na de eerste dag al helemaal genezen... en dan te bedenken dat ik als oudste zoon van het gezin priester had moeten worden. Maar men had toen al door dat dat nooit iets zou worden, en ik bracht het niet verder dan misdienaar!

Wordt vervolgd...